Panie Jezu, prosimy Cię, przyjdź rychło i nie zwlekaj, †
niech radość z Twojego przybycia podniesie na duchu wszystkich, *
którzy pokładają nadzieję w Twojej łaskawości.
Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, *
Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
To już ostatnia Adwentowa modlitwa. Odmawiana tylko do modlitwy popołudniowej. Wieczorna, ta związana z nieszporami, będzie przynależeć już do liturgii Bożego Narodzenia. Tak. To koniec liturgicznego Adwentu w tym roku.
A jednak - wsłuchanie się w dzisiejszą kolektę wcale nie sprawia wrażenia końca czekania. Ona dalej utrzymuje to napięcie, które odczuwa się wyglądając przez okno w oczekiwaniu zapowiedzianego uprzednio gościa.
Dalej zawiera w sobie wołanie: przyjdź rychło i nie zwlekaj, tak jakby chciała powiedzieć - to, że dziś Wigilia, to że zaraz będziesz świętować Narodzenie Pańskie to wcale nie koniec. Kończy się Adwent w liturgii, ale nie kończy się Adwent w Twoim życiu.
Ten życiowy Adwent miewa różne formy.
Może przybrać formę oczekiwania na przyjście Wcielonego Słowa w Komunii Świętej i być wyczekiwaniem na każdą kolejną Mszę Świętą, na każdą kolejną okazję do przyjęcia go do swojego Serca.
Może przebrać formę oczekiwania na przyjście Jezusa Miłosiernego w sakramencie pokuty - zawsze wtedy, kiedy popełnione grzechy sprowadziły do niej mrok.
Może też być wyczekiwaniem na spotkanie z Nim, kiedy przyjdzie aby odwołać nas z tego świata.
Może być wyczekiwaniem na Niego, przychodzącego w okazji do pełnienia uczynków Miłosierdzia względem duszy i ciała moich bliźnich...
Kończy się Adwent liturgii, ale nie kończy się Adwent życia. Adwent Paruzji. Adwent spotkania.
Dlatego kończąc ten Adwent liturgii wołamy, myśląc o tych wszystkich adwentach, które trwają i realizują się każdego dnia: Panie Jezu, prosimy Cię, przyjdź rychło i nie zwlekaj!
Komentarze
Prześlij komentarz